Ahsen Okyar Söylenmek yerine söylemek lazım…

NAZAR (GÖZ DEĞMESİ) – Sinan POLAT

NAZAR (GÖZ DEĞMESİ) – Sinan POLAT

Arapça asıllı bir kelime olan “nazar”, “bakış ve görüş” anlamına gelir. Türkçede daha ziyade, “göz değmesi veya bakmak suretiyle maddî ve mânevî bir etki meydana getirmek” anlamındadır. Bu anlamda Arapçada nazar kelimesi yerine, “ayn” veya “isâbetü”l-ayn” tabirleri kullanılır. Başlangıcı tam olarak bilinmemekle birlikte nazar inancı, tarih öncesi dönemlere kadar uzanmakta ve İslâm öncesi Arap kültüründe de var olduğu bilinmektedir.

Kur’an-ı Kerîm’de “en güzel kıssa” olarak takdim edilen Hz Yusuf’un (as) hikâyesini  bilmeyen yoktur. Özetle; kardeşleri tarafından kıskanılan ve bir kör kuyuya atılan Hz Yusuf’u, kader Mısır’a hâkim yapar. Bir süre sonra kuraklık her yanı kasıp kavurur. Herkes gibi Hz Yakup (as) ve oğulları da Hz Yusuf’un (as) kapısına muhtaç olurlar. Boylu poslu ve güzel giyimli oğullarını, yiyecek temini için ikinci kez Mısır’a gönderirken Hz Yakup onlara, gerek güvenlik açısından bir tehlike doğmaması gerekse de kem gözlerin bakışlarına maruz kalmamaları için Mısır’a değişik kapılardan girmelerini tavsiye eder. (Yusuf,67)

Ayva benim, turunç benim, nar benim – Sevil KÖSE

Ayva benim, turunç benim, nar benim – Sevil KÖSE

Ceviz ağacım bütün haşmetiyle yapraklarını döküyor. Arada onunla söyleşiyorum. Sordum... Nedir bu halin?

Zamanıdır, önce yemişlerim, sonra yapraklarım

Öyle ya her şey zamanını ve sırasını bekler

Peki, Neden zaman benden aldıklarını sıraya koymuyor ki dedim. Baharı bekle, dedi.

Vayyyy yine bana doğduğum ayı işaret etti. Güldüm beni kendi gibi sanıyor ceviz ağacım. Her bahar hem yemişlerini hem yapraklarını yenileyebildiği için. Benim kayıplarımı da geri gelecek sanıyor.

Sonbaharın hüznü hem bahçeme hem kalbime çöreklendi kaldı. Sessizce ceviz ağacımın dibine çöktüm. Yapraklar haşır, huşur tek tek toprağa düşüyor.

Birden aklıma ceviz ağacımın döktüğü yaprakları toplayıp, kışın ekmek yaparken tandırda yakacağım aklıma geldi......

Sıra Dışı Bir Ülkücü; Aren Manuel Bırkalayan –Gürkan UYSAL

Sıra Dışı Bir Ülkücü; Aren Manuel Bırkalayan –Gürkan UYSAL

Tanışma hikâyemiz epey uzundur. Onu başka zaman anlatırım. Aren Manuel’in ailesi 1915’deki tehcir esnasında Van’da yaşamaktadır. Büyük dedesi Agop Efendi, İttihat ve Terakki’nin kudretli lideri Cemal Paşa’ya olan yakınlığını kullanarak aileyi tehcirden kurtarır ve yine Cemal Paşa’nın himayesinde İstanbul’a göç eder. Son derece mahir bir kuyumcu olan Agop Efendi Kapalıçarşı’da dükkân açıp mesleğini burada devam ettirir. Kapalıçarşı’daki bu dükkân tevarüs yoluyla Aren’in babası Artin Bey’e geçer. Şu an 60’larının sonunda olan Artin Bey hala her sabah 4:00’te kalkıp Kapalıçarşı’ya gitmekte ve işlere bizzat nezaret etmektedir.

Aren, Artin Bey ve Maria Hanım’ın tek çocuğudur. Ailesi Aren’in yüksek tahsil yapmasını çok istemesine rağmen Aren’in o taraklarda bezi yoktur. Akrabalarının ve arkadaşlarının tamamına yakını Galatasaray Lisesi, Robert Kolej gibi okullardan mezun olup, yurt dışında lisans ve lisansüstü eğitimi almış kişilerdir. Aren ise Şişli Endüstri Meslek Lisesi’nin bitirdikten sonra açık öğretim işletme fakültesine kaydolmuştur. Eğitimine devam etmektedir. Son yıllarda çıkan öğrenci aflarından yararlandığı için okuldan kaydı silinmemiştir.