Ahsen Okyar Söylenmek yerine söylemek lazım…

28Kas/130

Dağ ve Mustafa Hülya Argunşah’a – Doç. Dr. Tarık ÖZCAN

doç tarık özcanDağ ve Mustafa Hülya Argunşah’a - Doç.Dr.  Tarık ÖZCAN 

Bir dağa gidiyorum hırçın ve lirik,
Bir de beni sana çeken karanlık gözlerine.
(Taflanların arasında huzuru içerek.)                                                       
Ey benim yedeğime aldığım yüreğim,
Bir dağa kendinden başkasıyla gidilir mi?

İşte su, işte yorgun ve yüklü sisim,
Taraçasında kokusunu yudumladığımız sessizliğimiz.
Aniden dağ sen oluyorsun, ben erişilmez ufkum.
Kendimden kendime başlıyor, bitmeyen yolculuğum.

Ah! benim kederli ve bungun sessizliğim,
Sağ yanımda kokulu güz çiçekleri gibi annem,
Yürüdüm, dağın sessizliğine çünkü sen varsın.
Bir de beni kendine çeken dar yalnızlığım.

İşte iniyorum, dağın yücesinden kentin kıyısına.
İşte su, işte ses, işte senin bana ait ellerin,
Kokusunu birlikte paylaştığımız dağ gibi aşkımız.
Sesinin yedeğinden anlıyorum Mustafa’m. Çok şükür, sen varsın.

28.11.2013, saat: 6. 30-7.30

Bu yazıyı beğendiniz mi?

RSS Kaynağımıza abone olun!

Kategori: Şiir Yorum gönder.
Yorumlar (0) Geri izlemeler (0)

Yorum yapılmadı.


Leave a comment

Geri izleme yok.